Eyüp – Eyüp 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım
Şehvetle bir kıza bakmamak için.
Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir,
Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?
Kötüler için felaket,
Haksızlık yapanlar için bela değil mi?
Yürüdüğüm yolları görmüyor mu,
Attığım her adımı saymıyor mu?
“Eğer yalan yolunda yürüdümse,
Ayağım hileye seğirttiyse,
–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın,
Kusursuz olduğumu görsün–
Adımım yoldan saptıysa,
Yüreğim gözümü izlediyse,
Ellerim pisliğe bulaştıysa,
Ektiğimi başkaları yesin,
Ekinlerim kökünden sökülsün.
“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam,
Komşumun kapısında pusuya yattıysam,
Karım başkasının buğdayını öğütsün,
Onunla başka erkekler yatsın.
Çünkü bu utanç verici,
Yargılanması gereken bir suç olurdu.
Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o,
Bütün ürünümü kökünden kavururdu.
“Benimle ters düştüklerinde
Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,
Tanrı yargıladığında ne yaparım?
Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?
Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı?
Rahimde bize biçim veren O değil mi?
“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse,
Dul kadının umudunu kırdımsa,
Ekmeğimi yalnız yedim,
Öksüzle paylaşmadımsa,
Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse,
Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,
Giysisi olmadığı için can çekişen birini
Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,
Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam,
O da içinden beni kutsamadıysa,
Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek
Öksüze el kaldırdımsa,
Kolum omuzumdan düşsün,
Kol kemiğim kırılsın.
Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım,
O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.
“Eğer umudumu altına bağladımsa,
Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,
Servetim çok,
Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,
Işıldayan güneşe,
Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,
İçimden ayartıldımsa,
Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,
Bu da yargılanacak bir suç olurdu,
Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.
“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim,
Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,
–Kimsenin canına lanet ederek
Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–
Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle
Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,
–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi,
Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–
Kalabalıktan çok korktuğum,
Boyların aşağılamasından yıldığım,
Susup dışarı çıkmadığım için
Suçumu bağrımda gizleyip
Adem gibi isyanımı örttümse,
-“Keşke beni dinleyen biri olsa!
İşte savunmamı imzalıyorum,
Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin!
Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,
Kuşkusuz onu omuzumda taşır,
Taç gibi başıma koyardım.
Attığım her adımı ona bildirir,
Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–
“Toprağım bana feryat ediyorsa,
Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,
Ürününü para ödemeden yedimse
Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,
Orada buğday yerine diken,
Arpa yerine delice bitsin.”
Eyüp’ün konuşması sona erdi.