Eyüp – Eyüp 27

Eyüp anlatmaya devam etti:
“Hakkımı elimden alan Tanrı’nın varlığı hakkı için,
Bana acı çektiren Her Şeye Gücü Yeten’in hakkı için,
İçimde yaşam belirtisi olduğu sürece,
Tanrı’nın soluğu burnumda olduğu sürece,
Ağzımdan kötü söz çıkmayacak,
Dilimden yalan dökülmeyecek.
Size asla hak vermeyecek,
Son soluğumu verene dek suçsuz olduğumu söyleyeceğim.
Doğruluğuma sarılacak, onu bırakmayacağım,
Yaşadığım sürece vicdanım beni suçlamayacak.
“Düşmanlarım kötüler gibi,
Bana saldıranlar haksızlar gibi cezalandırılsın.
Tanrısız insanın umudu nedir
Tanrı onu yok ettiğinde, canını aldığında?
Başına sıkıntı geldiğinde,
Tanrı feryadını duyar mı?
Her Şeye Gücü Yeten’den zevk alır mı?
Her zaman Tanrı’ya yakarır mı?
“Tanrı’nın gücünü size öğreteceğim,
Her Şeye Gücü Yeten’in tasarısını gizlemeyeceğim.
Aslında siz, hepiniz gördünüz bunu,
Öyleyse ne diye boş boş konuşuyorsunuz?
“Kötünün Tanrı’dan alacağı pay,
Zorbanın Her Şeye Gücü Yeten’den alacağı miras şudur:
Çocukları ne kadar çok olursa olsun, kılıçla öldürülecek,
Soyu yeterince ekmek bulamayacaktır.
Sağ kalanlar hastalıktan ölüp gömülecek,
Dul karıları ağlamayacaktır.
Kötü insan kum gibi gümüş yığsa,
Yığınla giysi biriktirse,
Onun biriktirdiğini doğru insan giyecek,
Gümüşü suçsuz paylaşacak.
Evini güve kozası gibi inşa eder,
Bekçinin kurduğu çardak gibi.
Zengin olarak yatar, ama bu öyle sürmez,
Gözlerini açtığında hepsi yok olup gitmiştir.
Dehşet onu sel gibi basar,
Kasırga gece kapar götürür.
Doğu rüzgarı onu uçurup götürür,
Yerinden silip süpürür.
Acımasızca üzerine eser,
Elinden kaçmaya çalışırken.
Onunla alay ederek el çırpar,
Yerinden ıslık çalar.”