7599 Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den işittim, şöyle buyurdu: “Bir kula (bilmeyerek) bir günâh isabet edip veya bilerek bir günâh işleyip de.
— Yâ Rabb, ben (bilerek) bir günâh işledim, yahut (bilmeyerek) ben bir günâha uğramış oldum, kusurumu af ve mağfiret eyle! diye (günâhını i’tirâf ve) niyaz ederse, o kulun Rabb’i:
— Demek ki kulum (dilerse) günâhını affedecek, (dilerse) cezalandıracak muhakkak bir Rabb’i olduğunu bildi. Şu hâlde ben de kulumu mağfiret ettim! buyurur.
Sonra bu kul Allah’ın dilediği kadar bir zaman (günahsız) yaşar. Sonra bir günâh daha isabet edip veya bir günâh işleyip de;
— Yâ Rabb! Ben (bilerek) bir günâh işledim, yahut (bilmeyerek) bir günâha uğradım. Kusurumu afv ve mağfiret eyle! diye niyaz ederse, o kulun Rabb’i:
— Demek ki, kulum günâhını affedecek veya cezalandıracak bir Rabb’i bulunduğunu gereği gibi bildi. Şu hâlde ben de bu kulumu mağfiret ettim! buyurur.
Sonra bu kul Allah ‘in dilediği kadar bir zaman günahsız yaşar. Sonra bir günâha isabet edip veya günâh işleyip de:
— Yâ Rabb! Ben bir günâh işledim veya bir günâha uğradım, kusurumu afv ve mağfiret eyle! diye niyaz ederse, o kulun Rabb’i:
— Demek ki, kulum günâhını affedecek veya cezalandıracak bir Rabb’i bulunduğunu gereği gibi bildi. Şu hâlde ben de bu kulumu mağfiret ettim! buyurur.
Sonra bu kul Allah ‘in dilediği kadar bir zaman günahsız yaşar. Sonra bir günâha isabet edip veya günâh işleyip de:
— Yâ Rabb! Ben bir günâh işledim veya bir günâha uğradım, kusurumu afv ve mağfiret eyle! diye Allah’a yalvarırsa, o kulun Rabb’i:
— Demek ki, kulum günâhını affedecek veya cezalandıracak bir Rabb’i olduğunu bildi, ben de üç defa kendisini afv ve mağfiret ettim. Artık (günâh işlediğinde tevbe etmesini bilen) bu kulum dilediği işi işlesin! buyurur”.
