7242 Bize Sabit el-Bunânî tahdîs etti ki, Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh) kendi ehlinden bir kadına hitaben:
— Sen fulânca kadını tanıyor musun? diye soruyordu. O kadın:
— Evet ben onu tanıyorum, dedi.
Enes şöyle dedi: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), o kadın bir kabir yanında ağlamakta iken yanına uğradı da ona:
— ” (Ey Allah’ın dişi kulu!) Allah’tan kork ve sabreyle!” buyurdu.
Kadın:
— Haydin benden uzaklaş! Çünkü Sen benim musibetimden boşsun (yani musîbetlenmiş değilsin)! dedi.
Enes dedi ki: Bunun üzerine Rasûlüllah o kadından öteye geçti ve yürüdü. Arkasından o kadının yanına bir adam (Fadl ibn Abbâs) uğradı ve ona:
— Rasûlüllah sana ne söyledi? diye sordu. Kadın ona:
— Ben O’nun Rasûlüllah olduğunu tanımadım, dedi.
O zât:
— Şübhesiz ki, O elbette Allah’ın Rasûlü’dür, dedi.
Enes dedi ki: Akabinde o kadın Peygamber’in kapısına geldi de, O’nun kapısı yanında hiçbir kapıcı bulmadı ve:
— Yâ Rasûlallah! Allah’a yemîn ederim ki, ben Seni tanıyamadım! dedi.
Pevşamber de ona:
—”Sabrın kemâli, musibetin birinci darbesi sırasındadır” buyurdu.
