Ebû Saîd de Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in:
“Biriniz namaz kıldığı sırada bir kimse onun önünden geçip gitmek isterse, onu iteleyip def etsin. O kimse dinlemeyip ille geçmekte dayatırsa, onunla döğüşsün!” buyurduğunu söylemiş.
Ve Ebû Saîd kendisinin de böyle yaptığını bildirmiştir.
6929 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Ebû Bekr (benim yanıma) geldi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o sırada başını benim dizimin üzerine koymuş vaziyette idi. Ebû Bekr:
— Sen Rasûlüllah’ı da, insanları da yollarından habsedip alıkoydun, Halbuki onlar su başında değiller, dedi ve beni azarlardı, eli ile de böğrümü dürtmeye başladı.
Beni kıpırdamaktan, Rasûlüllah’ın dizim üzerinde bulunmasından başka hiçbir şey men’ etmiyordu. (Sabah olunca Rasûlüllah kalktı, hiç su yoktu.) Allahü Taâlâ Teyemmüm (el-Mâide: 6) âyetini indirdi.
