6892- Bize Mûsâ ibn İsmâîİ, Vuheyb’den; o da Eyyüb’dan; o da Ebû Kılâbe’den tahdîs etti ki, Enes (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ukl kabilesinden bir topluluk Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in huzuruna geldiler de Suffa’da ikaamet eder oldular. Fakat kendileri rahatsız ve hastalıklı olduklarından, Medîne’nin havasını ağır bulup burada ikaamet etmek istemediler. Bunun üzerine:
— Yâ Rasûlallah! Bize süt arayıver! dediler. O da:
— “Ben sizin için süt bulamam. Ancak Rasûlüllah’ın deve sürülerinin yanına katılmanız çâresini bulabilirim” dedi.
Akabinde onlar deve sürülerinin bulunduğu yere gittiler, onların sütlerinden ve sidiklerinden içtiler, böylece nihayet sağlıklarına kavuştular, semizlenip kuvvetlendiler. Sonra da çobanı öldürdüler ve develeri sürüp götürdüler. Akabinde Peygamber’e, imdâd isteyen kişi gelip haber verince, Peygamber onların izleri üzerine onları arayıcılar gönderdi. Gündüz yükselmeden onlar yakalanıp getirildiler. Peygamber demir çubuklar getirilmesini emretti. Demir çiviler ateşte kızdırıldı. Bunlarla onların gözlerini çıkarttı, ellerini ve ayaklarını kestirdi, kesilen yerlere kanı dindirici bir dağlama tedâvîsi uygulamadı. Sonra bu cânîler Harre denilen kara taşlık mevki’e atıldılar. Bunlar orada su istediler, fakat kendilerine su verilmedi, nihayet öldüler.
Ebû Kılâbe: Bunlar hırsızlık yaptılar, insan öldürdüler, Allah ve Rasûlü’ne de harb açtılar, demiştir.
