6760 Bize Yûnus ibn Yezîd el-Eylî tahdîs edip şöyle dedi:
Ben ez-Zuhrî’den işittim, şöyle dedi: Ben Urve ibnu’z-Zubeyr’den, Saîd ibnu’l-Müseyyeb’den, Alkame ibn Kays’tan, Ubeydullah ibn Utbe’den Peygamber’in zevcesi Âişe’nin hadîsini, yânı iftira sâhiblerinin kendisi aleyhinde söylediklerini söyledikleri zaman, Allah’ın Âişe’yi onların dedikodularından temize çıkarıp berî kılması hadîsini işittim. Bu dört zâtın herbiri bana bu hadîsten bir kısmını tahdîs ettiler. Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Allah “O uydurma haberi getirenler içinizden bir zümredir. Onu sizin için bir şerr sanmayın. Bil’akis o sizin için bir hayırdır… ” (en-Nûr 11- 21) âyetlerini; bu on âyeti indirdi. Bunların hepsi benim berâetim hakkındadır. İşte Allah benim berâetim hakkında bu âyetleri indirince, babam Ebû Bekr es-Sıddîk hısımlığından dolayı, nafaka vermekte bulunduğu Mıstah ibn Usâse hakkında:
— Kızım Âişe’ye bu iftirayı söyledikten sonra vallahi ben Mıstah’a ebediyyen birşey vermem! diye yemîn etti.
Bunun üzerine Allah: “Sizden fazilet ve servet sahibi olanlar hısımlarına, yoksullara, Allah yolunda hicret edenlere vermelerinde kusur etmesin, affetsin…” (en-Nûn 22) âyetini indirdi.
Bu âyetin inmesi üzerine Ebû Bekr:
— Vallahi ben Allah’ın beni mağfiret etmesini muhakkak severim, dedi ve Mıstah’a veregeldiği nafakayı tekrar vermeğe başladı.
Ve:
— Ben bu nafakayı ondan ebediyyen koparmam! dedi.
