6521 Ebû Zerr (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben (bir kerresinde) Medine’nin Harre mevkiinde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in beraberinde yürüyordum. Uhud Dağı bizim karşımıza çıkınca, Peygamber:
— “Yâ Ebâ Zerr!” diye seslendi. Ben:
— Lebbeyke yâ Rasûlallah! (Buyur!) dedim. Rasûlüllah:
— “Benim yanımda şu Uhud Dağı kadar altın olup da, ondan benim yanımda bir dînâr altın bulunduğu hâlde üzerimden üç gün geçmesi beni sevindirmez. Ancak borç için hazırlamakta olduğum mikdâr altın müstesnadır. Beni sevindiren, ancak o kadar çok altını Allah’ın kulları uğrunda şöyle, şöyle ve şöyle verip dağıtmamdır!” buyurup sağına, soluna ve arkasına eliyle verme işaretleri yaptı.
Sonra yürüdü. Yine:
— “Malları çok olanlar kıyâmet gününde sevâbları az olanlardır, ancak sağına, soluna, arkasına şöyle, şöyle ve şöyle verip hayır yollarına harcayanlar müstesnadır. Bu cömert insanlar da ne kadar azdırlar!” buyurdu.
Sonra bana:
— “Ben senin yanına gelinceye kadar olduğun yerde dur, oradan ayrılma!” buyurdu.
Sonra gecenin karanlığı içinde görünmez oluncaya kadar gitti. Bu sırada ben yüksekçe bir ses işittim de Peygamber’e bir musibet arız olmuş olmasından korktum ve hemen O’nun yanına gitmek istedim. Fakat O’nun bana “Ben sana gelinceye kadar yerinden ayrılma!” diye tenbîhlediği sözünü hatırladım da yerimden ayrılmadım. Nihayet benim yanıma geldi. Ben:
— Yâ Rasûlallah, bir ses işittim de üzerine korkup endişelendim, diye vaziyeti kendisine zikrettim.
Rasûlüllah:
— “O sesi sen de işittin mi?” buyurdu. Ben de:
— Evet işittim, dedim. Rasûlüllah:
— “O, Cibril’di; bana geldi de: Ümmetinden Allah’a hiçbirşeyi ortak kılmayarak Ölen kimse cennete girer, dedi. Ben: O kimse zina etse ve hırsızlık yapsa da mı? diye sordum. Cibril: Zina etse ve hırsızlık yapsa da! diye cevâb verdi!”.
