Ebu’d-Derdâ’dan: Bizler birtakım toplulukların yüzlerine karşı dişlerimizi meydana çıkarıp gülümserdik, Halbuki kalblerimiz onlara muhakkak la’net ederdi, dediği zikrolunur.
6199 Âişe (r.anha) Urve’ye şöyle haber vermiştir: Bir adam Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in huzuruna girmeye izin istedi. Peygamber:
— “Ona izin veriniz. O aşiretin ne kötü oğludur- yahut; Aşiretin ne kötü kardeşidir-!” buyurdu.
O kimse yanına girince Peygamber ona karşı yumuşak sözler söyledi. Ardından ben kendisine:
— Yâ Rasûlallah! Biraz önce Sen onun için söylediğin sözü söyledin. Sonra da ona yumuşak konuştun? dedim (sebebini sordum).
Rasûlüllah:
— “Ey Âişe! Allah katında mevki bakımından insanların en şerlisi (dünyâda) kötülüğünden korunmak için insanların terkettiği -yahut: Karşılaşmak ve konuşmaktan vazgeçip bıraktığı- kimsedir” buyurdu.
