6077 Bana İmâm Mâlik, Ebû Bekr el-Mahzûmî’nin âzâdlısı olan Sumeyy’den; o da Ebû Salih’ten; o da Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den şöyle tahdîs etti: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Bir adam bir yolda yürüyüp giderken susuzluğu arttı. Orada bir kuyu buldu ve hemen o kuyuya inip suyundan içti. Sonra çıktı. Adam orada bir köpekle karşılaştı ki, hayvan susuzluktan dilini çıkarıp soluyor, yaş toprağı yalıyordu. Bu yolcu (kendi kendine):
— Yemin olsun bana ulaşan susuzluğun benzeri şiddetli bir susuzluk bu hayvana da ulaşmış, dedi (hayvana acıdı).
Sonra kuyuya indî de ayakkabısının içine su doldurdu. Sonra kuyudan çıkarmak için ayakkabısını ağzıyle tuttu, onu dışarı çıkarıp köpeği suladı. Bundan dolayı Allah o kula mükâfat verdi ve onun günâhlarını mağfiret eyledi.”
Sahâbîler:
— Yâ Rasûlallah! Hayvanları sulamakta bize ecir var mıdır? dediler.
Rasûlüllah:
— ” (Evet, kendisinde hayât olan) her yaş ciğeri sulamakta ecir vardır” buyurdu.
