5622 Bize Ebû Avâne, Fırâs’tan; o da Âmir eş-Şa’bî’den tahdîs etti ki, el-Berâ (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün namaz kıldırdı da:
— “Her kim bizim kıldığımız namazı kılıyor, yöneldiğimiz kıbleye dönüyorsa (yani her kim İslâm Dîni üzere ise) namazı kılıp ayrılmadıkça kurban kesmesin” buyurdu.
Bunun üzerine Ebû Burde ibnu Niyâr ayağa kalktı da:
— Yâ Rasûlallah! Ben kurban kesme işini namazdan önce yaptım, dedi.
Rasûlüllah:
— “O senin acele edip de kestiğin bir hayvandır” buyurdu. Ebû Burde:
— Benim yanımda dişi bir çebiş vardır ki, o, iki tane yaşına basmıştan daha hayırlıdır; ben onu kurban edeyim mi? diye sordu.
Rasûlüllah:
— “Evet, onu kes!” buyurdu ve sonra: “Senden sonra da böylesi hiçbir kimse için yetmez” buyurdu.
Âmir eş-Şa’bî: Bu sonra kestiği kurban, kestiklerinin en hayırlısı oldu, demiştir.
