5310 Ebü Useyd (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Biz Peygamber’in beraberinde çıktık, nihayet eş-Şavt denilen hurma bahçesine kadar yürüdük. İki bahçeye ulaştığımızda onların arasında oturduk. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bizlere:
— “İşte şuraya oturun!” buyurdu.
Ve kendisi bahçeye girdi. Oraya Cevniyye getirilmiş, hurmalıktaki bir eve, en Nu’mân ibn Şerâhîl’in kızı Umeyme’nin evine indirilmişti. O kadının beraberinde ebesi, dadısı da bulunuyordu. Peygamber o kadının yanına girince, ona:
— “Nefsini bana bağışla!” dedi. Umeyme:
— Hiç melike bir kadın nefsini kendi teb’asına hibe eder mi? diye karşıladı.
Râvî Ebû Useyd dedi. ki: Bunun üzerine Peygamber, kadının sinirliliğini yatıştırmak için elini uzatıp onun üzerine koymak istediğinde, Umeyme:
— “Senden Allah’a sığınırım” dedi. Peygamber de:
— “Sen hakikaten sığınılacak YüceMakaam’a sığındın!” buyurdu. Sonra Peygamber bizim yanımıza çıktı ve bana:
— “Yâ Ebâ Useyd! Sen bu Umeyme kadına râzıkıyye (denilen beyaz keten kumaştan biçilmiş) iki kat elbise giydir ve onu ailesinin yanına götürüp onların arasına koy” buyurdu.
