5283 Bize Ebû Usâme, Hişâm’dan; o da babası Urve’den tahdîs etti ki, Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Bir kerre Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bana:
— ” (Ey Âişe!) Ben senin benden memnun olduğun zamanı ve bana karşı öfkeli bulunduğun vakti pek iyi bilirim” buyurdu.
Âişe dedi ki: Ben de O’na:
— (Yâ Rasûlallah!) Sen bunu nereden biliyorsun? diye sordum.
— “Benden razı ve memnun olduğunda (birşeyi reddederken) Lâ ve Rabbi Muhammedi- Muhammed’in Rabbi hakkı için öyle değildir)’ dersin. Bana karşı öfkeli olduğun zaman da: ‘Lâ ve Rabbi İbrâhimi = İbrahim’in Rabbi hakkı için öyle değildir)’ dersin (adımı anmazsın)” buyurdu.
Âişe dedi ki: Ben de:
— Evet yâ Rasûlallah! Vallahi öyledir. Fakat ben (öfkeli iken) yalnız Sen’in isminden ayrılırım (sevgin ise gönlümde yaşar), diye saygımı arzettim
