"Enter"a basıp içeriğe geçin

Buhari 4802

Yüce Allah’ın Şu Kavli:

“Eğer siz îmân eden kimselerseniz böyle birşeye hayâtta bulunduğunuz müddetçe bir daha dönmenizi size haram kılıyor” (Âyet: 17).

4802 Sufyânes-Sevrî, el-A’meş’ten; o da Ebu’d-Duhâ’dan; o da Mesrûk’tan; o da Âişe’den tahdîs etti: (Rasûlüllah’ın şâiri) Hassan ibn Sabit geldi de Âişe’nin huzuruna girmek için izin istiyordu. Mesrûk: Ben Âişe’ye:

— Bu Hassan için yanına gelmesine izin veriyor musun? Dedim.

Âişe (r. anha):

— (İftira işine bulaşmış olduğundan dolayı) ona büyük bir azâb isâbet etmiş değil mi? dedi.

Sufyân: Âişe bu sözüyle Hassan’ın gözünün gitmesini kasdediyor, dedi.

Hassan şöyle dedi:

— “Hasânun rezânun mâ tuzennu bi-ribetin Ve tusbıhu garsey min luhûmi’l-gavâfili”

( = Hiçbir şübhe ile ittihâm edilmeyen tam akıllı ve iffetlidir. İffetli kadınların etlerinden yemediği için aç olarak sabahlar.)

Hassân’ın bu beytine karşı Âişe:

— Fakat sen böyle değilsin, dedi.