“De ki: Allah’ı bırakıp boş yere (ilâh diye) söylediklerinizi çağırın. Onlar sizden herhangibir sıkıntı gideremiyecekleri gibi, değiştiremezler de” (Âyet: 56).
4761 Yahya ibn Saîd el-Kattân tahdîs edip şöyle demiştir: Bize Sufyân es-Sevrî tahdîs etti. Bana Süleyman el-A’meş, İbrahim en-Nahaî’den; o da Ebû Ma’mer’den tahdîs etti ki, Abdullah ibn Mes’-ûd (radıyallahü anh) “Rabb’lerine vesile arayıp duruyorlar” (Âyet: 55) kavli hakkında şöyle demiştir: İnsanlardan bir topluluk, cinnlerden bir topluluğa ibâdet ediyorlardı. Nihayet o cinnler İslâm Dîni’ne girdi, o insanlar ise cinnlerin dînine tutunup kaldılar.
Ubeydullah el-Eşcaî, Sufyân’dan; o da el-A’meş’ten yaptığı rivayette: “De ki: Allah’ı bırakıp boş yere (ilâh diye) söylediklerinizi çağırın” fıkrasını ziyâde etti.
