4437 Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben Peygamber’in huzuruna geldiğim zaman yolda şu beyti söylemiştim:
— Yâ îeyleten miri tûlihâ ve anâihâ Alâ ennehâ min dâreti’l-kufri necceti
(= Ey sefer gecesi! Uzunluğundan, yorgunluk ve meşakkatinden Allah’a sığınırım. Maamâfih bu meşakkatli uzun gecedir ki, küfür yurdundan beni kurtarmıştır!)
Ve yolda benim bir kölem kaçtı. Ben Peygamber’in huzuruna geldim ve O’nunla bey’atlaştım. Ben Peygamber’in yanında bulunduğum o sırada birden köle çıkageldi. Peygamber bana:
— “Yâ Ebâ Hureyre! İşte şu kölendir (sana gelmiştir)” buyurdu.
Ben de:
— O Allah rızâsı için hürrdür, ben onu âzâd ettim, dedim.
