4126 Âişe (r.anha) şu âyetin inme sebebini bildirmek üzere şöyle demiştir: “Kendilerine yara isabet ettikten sonra yine Allah’ın ve Rasülü’nün da’vetine icabet edenler, içlerinden iyilik yapanlar ve (fenalıktan) sakınanlar için pek büyük mükâfat vardır” (Âlu İmrân: 172).
Âişe, Zubeyr’in oğlu Urve’ye:
— Ey kızkardeşimin oğlu! Baban Zubeyr ile Ebû Bekr, bu âyette bildirilen bahtiyar mü’minlerdendir, demiş ve şöyle devam etmiştir:
— Uhud günü Rasûlüllah’a isabet eden istenilmedik fenalık eriştiği, müşrikler de geri dönüp gittikleri zaman Rasûlüllah, onların tekrar Medine üzerine dönmelerinden endîşe etmişti. Bu sebeble: “Düşmanların ardısıra kim gidip onları ta’kîb eder?” buyurdu. Bu da’vet üzerine sahâbîlerden yetmiş kişi icabet etti ki, Ebû Bekr ile Zubeyr bunların içinde idiler.
