3872 Bize Seleme ibn Recâ, Hişâm ibn Urve’den; o da babası Urve’den haber verdi ki, Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Uhud harbi günü olunca müşrikler açık bir bozguna uğradılar. Bu sırada iblîs, müslümânlara:
— Ey Allah’ın kulları! Arkanızdakileri (öldürün yahut yardım edin)! Diye bağırdı.
Bu bağırma üzerine müslümânlann öncüleri, arkadakilere karşı döndü ve arkadakilerle çetin bir harbe tutuştular. Bu sırada Huzeyfe baktı ki, babası Yemân da oraya gelmiş. Hemen:
— Allah’ın kulları, o babamdır, o babamdır! Diye nida etti. Âişe dedi ki: Vallahi müslümânlar, Yemân’ı öldürünceye kadar vurmaktan ayrılmadılar.
Huzeyfe, babasının böyle hatâ ile öldürülmesi üzerine öldürenlere sâdece:
— Allah sizlere mağfiret eylesin,.. (Yûsuf: 92) dedi.
Râvî Hişâm dedi ki: Babam Urve: Allah’a yemîn ederim ki, Huzeyfe Azîz ve Celîl olan Allah’a kavuşuncaya kadar babası Yemân’ın kaatiline bir duâ ve istiğfar bakıyyesi, Huzeyfe’de devam edip durmuştur, dedi.
