3729 İbnu Ebî Muleyke, İbn Abbâs’tan şöyle derken işitmiştir: Omer, (vefat ettiğinde) seririnin üzerine konuldu. O yerden kaldırılmadan önce insanlar O’na duâ ederek ve cenaze namazı kılarak O’nun etrafını çepeçevre kuşattılar. Ben de Omer’in tâbutu etrafındaki insanların içinde bulundum. Beni hiçbir şey korkutmadı, ancak şu olay beni ürpertti: Bir adam benim omuzumu tuttu. Baktım ki o, Alî’dir. Alî, Omer’e rahmet okudu ve:
— Yaptığı işlerin benzeriyle Allah’a kavuşmak istediğim senden daha sevgili hiçbir kimseyi arkanda bırakmadın. Allah’a yemîn ederim ki, ben Allah’ın muhakkak seni (hücrede veya cennette) iki dostunla beraber bulunduracağını kuvvetle zannediyor idim. Ve çünkü ben bildim ki, kendim bizzat Peygamber’den çok defa bir düzeye şöyle buyururken işitirdim: “Ben, Ebû Bekr ve Omer’le gittim. Ben, Ebû Bekr ve Omer’le girdim. Ben Ebû Bekr ve Omer’le çıktım”.
