3600 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) – dünyâ, işlerinden – iki şey arasında muhayyer kalındığında muhakkak onlardan – günâh olmadığı müddetçe – en kolay olanını alırdı. Eğer günâh gerektirecek olursa, o kolay şeyden insanların en uzak bulunanı Rasûlüllah olurdu. Rasûlüllah kendisi için kin tutup öc almamıştır. Ancak Allah’ın hürmetine saygısızlık edilmesi hâli müstesnadır. İşte bu hâlde yapılan hürmetsizlik sebebiyle Allah için (öfkelenir), intikaam alırdı.
