3521 Bize Ma’mer, ez-Zuhrî’den; o da Humeyd ibn Abdirrahmân’dan; o da Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den haber verdi ki, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
” (Sizden evvelki ümmetlerden) nefsi aleyhine günâh işlemekte aşırı gider bir adam vardı. Buna ölüm geldiği zaman oğullarına şöyle dedi;
— Ben öldüğümde beni yakın, sonra kemiklerimi ezip öğütün. Sonra da tozlarımı rüzgâr içine savurun. Allah’a yemin ederim ki, muhakkak Allah benim zerrelerimi toplamaya kaadir olacak da hiçbir kimseyi azâblamadığı şiddetli bir azâbla bana azâb edecektir, dedi.
Öldüğü zaman bu vasiyeti yerine getirildi. Akabinde Allah, Arz’a emredip:
— Sende o zâttan ne varsa topla! buyurdu.
Arz derhâl bunu yaptı. Birden o zât ayakta dikildi; Allah ona:
— Bu yaptığın işe seni ne şevketti? diye sordu. O da:
— Yâ Rabb’im, Senden haşyet, diye cevâb verdi. Bunun üzerine Allah ona mağfiret etti.
Ebû Hureyre’den başkaları “Senin korkundan yâ Rabbl” diye söylemiştir.
