3491- Ve yine Huzeyfe şöyle dedi:
— Ben yine Rasülullah’tan işittim, şöyle buyuruyordu: ” (Sizden evvelki ümmetler içinde) bir kişiye ölüm gelip çatmıştı. O, hayâttan ümidini kesince ailesine şöyle vasiyet etti:
— Ben öldüğümde birçok odun toplayınız. Bu yığını bir ateşle tutuşturup yakınız (ve beni bu ateşe atınız). Ateş benim etimi yiyip de kemiğime ulaşıncaya kadar bırakınız. Kemiğimi yakınca bu yanmış kemikleri alınız, onu döğüp un yapınız. Sonra rüzgârı şiddetli bir günü bekleyiniz. Ve (bu unu fırtınalı günde) deniz içine savurunuz.
Aile halkı bu vasiyetin gereğini yaptılar. Fakat Allah onun zerrelerini topladı da ona:
— Niçin böyle yaptın? diye sordu. O kişi:
— Ben Sen’den korktuğumdan dolayı böyle yaptım, diye cevâb verdi.
Bunun üzerine Allah onu mağfiret eyledi.”
Râvî Ukbe ibn Âmr, Huzeyfe’ye:
— Ben de RasûIullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’tan işittim; bu hadîsi söylüyordu. O vasiyet eden kişi bir kefen soyucu idi, demiştir.
