“And olsun ki, Yûsuf’un ve kardeşlerinin kıssalarında soranlar için nice ibretler vardır” (Yusuf: 7).
3418 Ubeydullah şöyle demiştir: Bana Saîd ibn Ebî Saîd, Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den haber verdi: Rasûlüllah’a:
— İnsanların en kerîmi kimdir? diye soruldu. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “Allah’a en takvâlı olanlarıdır” buyurdu. Sahâbîler:
— Biz sana bundan sormuyoruz, dediler. Rasûlüllah:
— “İnsanların şerefçe en kerîmi, Allah’ın Peygamberi Yûsuf’tur. Yûsuf, Allah’ın Peygamberi (Ya’kûb’un) oğludur. O da Allah’ın Peygamberi (İshâk’ın) oğludur. O da Allah’ın Peygamberi Halîlullah’ın oğludur” buyurdu.
Sahâbîler:
— Biz sana bundan sormuyoruz, dediler. Rasûlüllah:
— “Siz bana Arab şeceresinin ma’denlerinden (yani ana soylarından) soruyorsunuz. İnsanlar ma’denler (gibi)dir. İnsanların câhiliyet zamanında hayırlı olanları İslâm’ı anlayıp ilim üzere yaşarlarsa, İslâm devrinde de en hayırlı olanlarıdır” buyurdu.
