3326 Bize Hişâm, Bâbası Urve’den haber verdi ki, Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Uhud harbi günü olunca müşrikler (in cebhesi) bozuldu. Bu sırada İblîs:
— Ey Allah’ın kulları! Sizden geri kalmış olup arkanızda bulunan kimselerden sakının (yahut onları öldürün)! Diye haykırdı.
Bu bağırma üzerine müslümânların önde bulunanları arkalarına döndüler (de onları müşrikler sanarak) ön taife ile arka taife birbirleriyle vuruştular. Bu vuruşma sırasında Huzeyfe ilerisine doğru baktı ve birden babası el-Yemân’ı gördü. Hemen:
— Ey Allah’ın kullan! (Âmân ne yapıyorsunuz?) babamdır, babamdır! diye bağırdı.
Fakat Allah’a yemîn olsun onlar Yemân’dan vazgeçmediler ve nihayet onu öldürdüler. Huzeyfe bu hatâen öldürmeye karşı:
— Sizi Allah mağfiret etsin. O, merhamet edenlerin en merhametlisidir” (Yûsuf: 92) demekle yetindi.
Urvetu’bnu’z-Zubeyr: Artık Huzeyfe’de tâ Allah’a kavuşuncaya kadar babasının ölümünden dolayı bir hayır bakıyyesi var olmakta devam etti (yahut o, babasının kaatili için duâ ve istiğfara devam edip durdu), demiştir.
