3138- İbn Şihâb’dan; o da Alî ibn Hüseyin’den tahdîs etti ki, ona da Peygamber’in zevcesi haber vermiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ramazânın son on günü içinde mescidde i’tikâfta iken Safiyye ziyaretine gitmişti. (Bir müddet konuştuktan) sonra dönmek üzere Safiyye ayağa kalkmış, Rasûlüllah da onu geçirmek üzere onunla beraber ayağa kalkmış. Peygamber’in bir diğer zevcesi olan Ümmü Seleme’nin kapısı yanındaki mescid kapısına geldiğinde, Ensâr’dan iki kişi onların yakınından geçmişler ve Rasûlüllah’a selâm verip acele yürüyerek geçmişler. Rasûlüllah onlara:
— “Acele etmeyiniz, durunuz! (Yanımdaki kadın Safiyye bintu Huyey’dir)” buyurdu.
O iki zât:
— Yâ Rasûlallah, biz Allah’ı tenzih ederiz, dediler.
Ve Peygamber’in Safiyye’nin hüviyyetini ta’yîne mecburiyet hissetmesi bunlara ağır geldi. Bunun üzerine Peygamber:
— “Şeytân insanda (yani insân bedeninde dolaşan) kan mesâbesindedir. Ben sizin gönüllerinize şeytânın kötü bir şübhe atmasından endîşe ettim” buyurdu.
