3123 Bize Yahya ibn Ebî İshâk, Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh)’ten tahdîs etti. Enes kendisi ve (üvey Bâbası) Ebû Talha, Peygamber’in beraberinde (Hayber seferinden) dönüyorlardı. Peygamber’in beraberinde Safiyye vardı. Peygamber, Safiyye’yi binek devesinin arka tarafına bindirmişti. Yolun bir kısmında oldukları zaman dişi devenin ayağı sürçtü. Peygamber ve kadın yere düştüler. Ebû Talha -zannediyorum ki râvî şöyle dedi:- hemen devesinden kendini yere attı ve Rasûlüllah’ın yanına geldi de:
— Ey Allah’ın Peygamberi! Allah beni sana fidye yapsın! Sana birşey isabet etti mi? dedi. Peygamber:
— “Hayır birşeyim yok, lâkin sen kadına git ve onun işine bak” buyurdu.
Bu emir üzerine Ebû Talha elbisesini yüzü üzerine gerdi de kadının bulunduğu tarafa gitti ve varınca kendi örtüsünü (onu örtmek için) kadının üstüne attı. Akabinde kadın ayağa kalktı. Ebû Talha, Peygamber ile Safiyye için bineklerinin üzerini iyice bağladı. Peygamber’le Safiyye deveye bindiler ve yürüdüler. Nihayet Medine’nin açığına geldikleri zaman -yahut râvî: Medîne üzerine yükseldikleri zaman, demiştir- Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “Âyibûne, tâibûne, âbidûne li-Rabbina hâmidûn” sözlerini söyledi ve tâ Medine’ye girinceye kadar bunu söylemeğe devam etti.
