2792 Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Azîz ve Celîl olan Allah: “Sen en yakın aşiret ve kabile hısımlarını inzâr et” (eş-şuarâ: 214) âyetini indirdiği zaman, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kalktı da şöyle buyurdu: “Ey Kureyş topluluğu! (Yâhud buna benzer bir kelime ile hitâb etti.) Canlarınızı, nefislerinizi satın alınız (yânı İslâm’a girmek suretiyle nefislerinizi Allah’ın azabından koruyunuz). Ben Allah’ın azabından hiçbir şeyi sizden def edemem. Ey Abde Menâf oğulları! Ben sizden de Allah’ın azabından hiç bir şeyi def’ edemem. Ey Abbâsu’bne Abdilmuttalib! Senden de Allah’ın azabından hiçbir parçasını men edemem. Ey Allah Elçisi’nin halası olan Safiyye! Senden de ben Allah ‘ın azabından bir kısmını olsun def edemem. Ey Muhammed’in kızı Fâtıma! Malımdan dilediğin şeyi iste (vereyim, fakat) Allah’ın azabından hiçbir şeyi senden def edemem”.
Bu hadîsi Abdullah ibn Vehb’den; o da Yûnus ibn Yezîd’den; o da İbn Şihâb’dan rivayet etmekte Esbağ ibnu’l-Ferec, Ebû’l-Yemân’a mutâbaat etmiştir.
