2711- Sonra oturduğu yerden bizim yanımıza Eş’as ibn Kays çıkıp geldi ve:
— Ebû Abdirrahmân (ibn Mes’ûd) sizlere ne tahdîs ediyor? diye sordu.
Biz de ona İbn Mes’ûd’un bize söylediği hadîsi söyledik. Bunun üzerine Eş’as şunları söyledi:
— İbn Mes’ûd doğru söyledi: Bu âyet, muhakkak ki benim hakkımda indirildi. Şöyle ki: Benimle başka bir adam arasında bir şey hususunda bir çekişme vardı. Biz da’vâmızı Rasûlüllah’a götürdük. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): (Senin üzerine) senin iki şahidin, yahut (onun üzerine) kendi yemini düşer” buyurdu. Ben de Rasûlüllah’a: Hasmım olan zât yeminin ehemmiyetine aldırmayarak yemîn eder olduğu zaman? Dedim. Bunun üzerine, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): ”Herkim bir yemin eder ve o yemininde yalancı olduğu hâlde bir malı almaya hakk kazanırsa, o kimse Allah’a, kendisine öfkeli olduğu hâlde kavuşur” buyurdu. Sonra Allah bunun tasdiki olmak üzere o âyeti indirdi. Sonra Peygamber bu Âlu İmrân: 77. âyetini okudu .
