Ve Ebû Cemile Suneyn şöyle demiştir: Ben bir çocuk bulmuştum. Omer beni görünce “Asâ’l-güveyru ebûsen” meselini söyledi. Sanki o bununla bu zina çocuğu benim sulbî çocuğum imiş de nafaka istiyormuşum diye, beni ittihâm ediyordu. İşbilir adamım: Hayır, Ebû Cemile iyi bir kimsedir, dedi.
Omer, arife: Madem ki iyi bir kişidir, haydi git. O buluntu çocuğun nafakası bize âiddir, dedi.
2702 Abdurrahrnân ibn Ebî Bekre’den Bâbası. Ebû Bekre (radıyallahü anh) şöyle demiştir; Peyamber’in huzurunda bir kimse diğer bir kimseyi övdü. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) birkaç kerre: “Yazık olsun sana! Sen arkadaşının boynunu kestin, sen arkadaşının boynunu kestin” buyurdu. Sonra da: “Sizden her kim (din) kardeşini çaresiz medhedici mevkiinde bulunuyorsa: Fulân kimseyi (görünüşüyle) iyi sanırım. Onun hesaba çekicisi Allah’tır. Ben, Allah’a karşı kimseyi (sîretiyle) tezkiye edemem. Onu şöyle şöyle kimse zannederim, desin! Bunu da (hakîkaten) o kimseyi bu suretle biliyorsa öyle söylesin” buyurdu.
