Bir kimsenin bir başkası lehine “Ömrü oldukça bu evi ona bağışladım” yahut “Ben sağ oldukça bu evi ona bağışladım” demesi umrâ’dır. (Bu, “Ben evi ömrü müddetince ona mülk yaptım” demektir ki, bu da hibe olur.).
“İsta’marakum fîhâ =Sizleri îmâr ediciler kıldı” (Hûd 61) emektir.
2663 Câbir (radıyallahü anh): Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) umrâ (nın sahîhliği) ile ve umrâ’nın hibe edilen kimseye âid olacağı ile hükmetti, demiştir.
