2572 Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben (islâm’a girmek isteyerek) Medine’ye Peygamber’in huzuruna geldiğim zaman (yolda söylediğim) şu şiiri inşâd ettim:
Yâ leyleten min tûlihâ ve anâihâ Ala ennehâ min dâreti’l-küfri necceti.
Ebû Hureyre dedi ki: Bana âid olan bir köle yolda benden kaçmıştı. Ebû Hureyre dedi ki: Peygamber’in huzuruna geldiğim zaman O’nunla İslâm üzerine bey’atlaştım. Ben Peygamber’in yanında bulunduğum sırada ansızın o köle çıkageldi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hemen bana hitaben:
— “Yâ Ebâ Hureyre! Şu senin kölendir!” buyurdu. Ben de:
— O, Allah rızâsı için hürrdür, dedim ve o köleyi âzâd eyledim. Ebû Abdillah el-Buhârî dedi ki: Ebû Kurayb, Ebû Usâme’den yaptığı rivayetinde: (“O, Allah rızâsı içindir” dedi de) “Hürrdür” sözünü söylemedi.
