2556- Sonra Eş’as ibn Kays bulunduğu yerden çıkıp bizim yanımıza geldi de: Ebû Abdirrahmân size ne tahdîs ediyor? dedi. Râvî dedi ki: Biz onunla konuştuk. Râvî dedi ki: Eş’as: Ebû Abdirrahmân doğru söyledi. Yemîn olsun ki, bu âyet benim hakkımda indirildi. Benimle bir adam arasında bir kuyu hakkında bir çekişme vardı. Rasûlüllah’a muhakeme olduk. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “Şahidin yahut onun yemini” buyurdu. Ben:
— O takdirde bu zât (doğru, eğri) aldırmayarak yemîn eder, dedim.
Bunun üzerine Rasûlüllah:
— “Her kim yemininde fâcir (yani yalancı) olduğu hâlde yemini ile bir malı hakk etmek için yalan bir yeminle yemin ederse, Allah’a, kendisine öfke edici hâlde kavuşur” buyurdu.
Allah bunun tasdikini de indirdi. Sonra Rasûlüllah bu Âlu İmrân: 77. âyetini sonuna kadar okudu: “Hakikat, Allah’a olan ahidlerine ve yeminlerine bedel az bir bahâyı satın alanlar; işte onlar; Onlar için âhirette hiçbir nasîb yoktur. Allah kıyâmet günü onlarla konuşmaz, onlara bakmaz, onları temize çıkarmaz- Onlar için pek acıklı bir azâb vardır”.
