2403 Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Birisi yürürken birden susuzluğu arttı. Hemen bir kuyuya indi, suyundan içti. Sonra kuyudan çıktı. Adam orada bir köpek ile karşılaştı ki, hayvan susuzluktan dilini çıkarıp soluyor, nemli toprağı yalıyordu. Yolcu (kendi kendine): Bana erişen hararet ve susuzluğun benzeri bu hayvana da ulaşmış, dedi ve kuyuya inip ayakkabısını su doldurdu. Sonra (kuyudan çıkarmak için) ayakkabıyı ağzı ile tuttu. Sonra yükselip çıktı ve köpeği suladı. Bu yaptığından dolayı Allah o kulunu övdü ve ona mağfiret eyledi”.
Sahâbîler:
— Yâ Rasûlallah, hayvanları sulamakta bize de ecir var mıdır? dediler.
Rasülullah:
— “Her yaş ciğerde (yani: Hayât eseri olanı sulamakta) sevâb vardır” buyurdu.
Hammâd ibnu Seleme ile er-Rabîu’bnu Müslim, bu hadîsi Muhammed ibnu Ziyâd’dan rivayet etmekte buradaki râvîye mutâbaat etmişlerdir.
