2265 Saîd ibnu Ebi’l-Hasen şöyle dedi: Ben İbn Abbâs’ın yanında idim. Ona bir kimse geldi ve:
— Yâ İbni Abbâs! Ben öyle bir insanım ki, benim, maişetim ancak elimin san’atından ibarettir. Ben şu resimleri yaparım (bunların gelirleriyle geçinirim), dedi. İbn Abbâs:
— Ben sana başka değil, yalnız Rasûlüllah’tan işittiğim bir hadîsi söyleyeceğim: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem.a.v.) şöyle buyuruyordu: “Her kim bir suret yaparsa, şübhesiz Allah o kimseyi yaptığı surete can üfleyinceye kadar azâb edecektir. Halbuki sureti resmeden o kişi, yaptığı sûrete ebediyyen rûh üfleyip veremiyecektir”.
İbn Abbâs’ın bu cevâbı üzerine o ressam kişi şiddetli bir hışıltı ile har har soludu, benzi sarardı. İbn Abbâs (ona acıyarak):
— Vayh sana yazıklar oldu. San’atını muhakkak işlemek zaruretinde isen sana şu ağaç ve kendisinde rûh olmayan her şeyi tasvir etmeni tavsiye ederim, dedi .
Ebû Abdillah el-Buhârî dedi ki: Saîd ibnu Ebî Arûbe, bu tek hadîsi en-Nadr ibnu Enes’ten işitmiştir.
