2157- Ebû Abdillah el-Buhârî dedi ki: Ve el-Leys ibn Sa’d şöyle dedi: Bana Abdurrahmân ibnu Hâlid, İbnu Şihâb’dan; o da Sâlim’den tahdis etti ki, Bâbası Abdullah ibn Omer (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben Mü’minlerin Emîri Usmân’dan, onun Hayber’deki bir malı mukaabilinde diğer bir vâdîde bir mal (bir arazî yahut bir akar) satın aldım. Alışverişi yaptığımız zaman ben topuğum üzerinde geri döndüm ve nihayet onun evinden dışarı çıktım. Böyle çabuk dışarı çıkışım, satışı geri almak istemesi korkumdan dolayıdır. O vakit satışta sünnet olan hukûk yolu, satıcı ile müşteri birbirlerinden ayrılıncaya kadar meclis muhayyerliğinde olmaları idi. Abdullah dedi ki: Evinden çıkmamla, benim ve onun bu satış muamelesi vâcib olunca (yani kesinleşip fesih hakkı kalmayınca) ben bu satış işinde onu aldattığımı gördüm. Çünkü ben onu üç gecelik yol ile Semûd kavmi arazîsine sevk ettim, o ise beni üç gecelik yol ile Medine’ye şevketti.
