“Akbarahu ” (Abese: 21); “Onu kabre gömdürdü” demektir. Ölü için bir kabir yapıp hazırladığın zaman “Akbartu’r-racule” denir. “Kabartuhu “; “Ölüyü gömdüm” demektir.
“Kifata ” (el-Mürselât: 25) “Bir toplantı yeri” demektir. İnsanlar diriler olarak yeryüzünde toplanmış olurlar, ölüler olarak da yerin içinde gömülürler
1405 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ölüm hastalığında iken, Âişe gününün geç kaldığından şikâyet ederek: “Ben bugün kimin nevbetindeyim? Yarın kimin nevbetinde olacağım?” der (ve benim günümü özlediğinden dolayı) diğer kadınlarına özür beyân eylerdi. Benim nevbetimde olduğu zaman Allah Peygamber’in ruhunu benim göğsüm ile gerdanım arasında kabzedip aldı. Ve bedeni de benim odamın içine gömüldü.
