Ve Atâ ibn Ebî Rebâh: Amîn, bir duadır. Ibnu’z-Zubeyr ile ardında namaz kılanlar öyle âmîn derlerdi ki, mescid seslerinden çınlardı, demiştir.
Ebû Hureyre de müezzinliğini yaptığı imâma: Bana “Âmîn”i kaçırtma, diye nida ederdi.
Nâfi’ de: ibn Omer “Amîn” demeyi hiç terketmezdi; herkesi de “Amîn” deyiniz diye teşvîk edip rağbetlendirirdi. “Âmîn” demek hakkında ben ondan hayırlı haber işîtmişimdir, demiştir.
788 Bize Mâlik, İbn Şihâb’dan; o da Saîd ibnu’l-Müseyyeb’den ve Abdurrahmân oğlu Ebû Seleme’den haber verdi, Bu ikisi de Ebû Hureyre’den haber vermişlerdir. (Ebû Hureyre şöyle demiştir:) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): “İmâm Âmîn dediği zaman, siz de Âmîn deyiniz. Zîrâ her kimin Âmîn demesi meleklerin Âmîn demesine denk olursa, geçmiş günâhları mağfiret edilir” buyurdu. Râvî İbn Şihâb ez-Zuhrî: Rasûlüllah da Âmîn der idi, dedi.
