Ve Hasen Basrî (110): Seninle imâm arasında bir nehir bulunduğu hâlde (imâma uyup) namaz kılmanda be’s yoktur, demiştir.
Ebû Miclez (101) de: Aralarında yol yahut duvar bulunsa da, imâmın tekbîrlerini işittiği zaman insan imâma uyabilir, demiştir.
735 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gece vakti olunca kendi hücresinde namaz kılardı. Hücrenin duvarı alçak olduğu için, insanlar Peygamber’in (namaz kılarken) şahsını, yânı karaltısını gördüler. Bir takım insanlar kalktılar ve O’nun namazına uyup, namaz kıldılar. Sabah olunca bu yaptıklarını aralarında konuştular. Ertesi gece Peygamber yine namazına kalktı. Yine bir takım insanlar kendisine uyarak namaz kıldılar. Bu işi iki yahut üç gece tekrar ettiler. Ondan sonraki gece olunca Rasûlüllah evinde oturdu ve oraya çıkmadı. Sabah olunca bâzı kimseler (sebebini anlamak için) bunu Rasûlüllah’a arzettiler. Rasûlüllah cevaben: “Gece namazı sizin üzerinize farz yazılacak diye korktum” buyurdu.
