Ve Abdullah ibn Şeddâd şöyle demiştir: Ben saffların sonuncusunda bulunduğum hâlde ‘ Omer’in feryâd etmeyerek için için ağlamasını işittim. O, “Ben kederimi, mahzunluğumu yalnız Allah’a şikâyet ediyorum… ” (Yûsuf: 86) âyetini okuyordu.
722-……Mû’minlerin annesi Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hastalığı içinde:
“Ebû Bekr’e insanlara namaz kıldırmasını emredin” buyurdu. Âişe dedi ki: Ben: Ebû Bekr senin makaamında (yani namaz kıldırdığın mihrâbda) durduğu zaman ağlamaktan kıraati insanlara işittiremez. Omer’e emret de, insanlara o kıldırsın, dedim. Rasûlüllah: “Ebû Bekr’e emredin, insanlar için namaz kıldırsın” buyurdu. Âişe Hafsa’ya da: Ebû Bekr senin makaamında durursa, ağlamaktan insanlara işittiremez, Omer’e emret de insanlara o namaz kıldırsın deyiver, dedi. Hafsa dediğini yaptı. Bunun üzerine Rasûlüllah:
“Yeter, şübhesiz sizler elbette Yûsuf’un sahibeleri olan kadınlarsınız. Ebû Bekr’e emredin, insanlar için namazı o kıldırsın” buyurdu. Hafsa, Âişe’ye: Zâten ben senden bir hayra nail olacak değildim, dedi (de canının sıkıntısını ifâde etti).
