Ve Ebû Useyd Mâlik ibn Rabîa el-Ensârî el-Bedrî (radıyallahü anh) oğluna hitaben: Namazı bize uzun kıldırdın, ey oğulcuğum, demiştir.
709 Ebû Mes’ûd (radıyallahü anh), şöyle demiştir: Bir kimse: Yâ Rasûlallah, fulancanın bize uzun namaz kıldırmasından dolayı muhakkak sabah namazından geri kalmaktayım, dedi. Bunun üzerine Rasûlüllah öyle bir öfkelendi ki, ben O’nun hiçbir yerde o günkü kadar öfkelendiğini görmedim. Sonra Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle hitâb etti:
“Ey insanlar! İçinizden bâzı kimselerde cemâati nefret ettirme (hasleti) vardır. Her kim insanlara imamlık ederse, namazı hafif tutsun. Çünkü onun arkasındaki cemâatte zaîf olanı var, yaşlı olanı var, ihtiyâç sahibi olanı vardır”.
