Bu çekilip çekilmeme hususunda Ayşeden; o da Peygamberden olmak üzere gelen hadis vardır.
688 Bize Malik, Ebu Hazım ibnu Dinardan; o da Sehl ibn Sad es-Saidi den haber verdi (O, şöyle demiştir): Resulallah bir kere aralarını ıslah için Amr ibn Avf oğulları yurduna gitti. Namaz vakti geldi. Müezzin, Ebu Bekre geldi de: İnsanlara namaz kıldırır mısın, namazı ikaamet edeyim mi? diye sordu. O da: Evet, dedi. Ebu Bekir namaza başladı. Resulallah, insanlar namazda iken geldi. Saffları yara yara birinci saffa vardı. Onu gören cemaat el çırptılar. Ebu Bekr, namazını kılarken başını hiç çevirmezdi. Cemaat el çırpmayı çoğaltınca başını çevirdi ve Resulallahı gördü.
Resulallah “Yerinde dur!” diye kendisine işaret etti. Ebu Bekir ellerini kaldırıp, Resulallahın kendisine olan bu emrinden dolayı Allaha hamd ve sena etti. Sonra Ebu Bekr, saffa dümdüz girinceye kadar geri geri gitti. Resulallah da ileriye geçip namazı kıldırdı.
Namazdan çıkınca: “Ya Eba Bekr, sana emr ettiğim vakit yerinde kalmaktan seni men eden ne idi?” diye sordu. Ebu Bekir de: Ebu Kuhafenin oğlu için Resulallahın önünde durup namaz kılmak layık olmaz, dedi. Ondan sonra Resulallah cemaate dönüp:
“Size ne oluyordu? El çırpmayı neden bu kadar çoğalttınız? Namazda iken her kim bir şey arız olduğunu görürse tesbih etsin. Tesbih ettiği vakit elbette kendisine (imam tarafından) iltifat ve dikkat olunur. El çırpmak kadınlara mahsustur” buyurdu.