461 Bize Ravh ve Muhammed ibn Ca’fer, Şu’be’den; o da Muhammed ibn Ziyâd’dan; o da Ebû Hureyre’den haber verdi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle demiştir:
“Cinn (tâifesin)den bir ifrit dün gece namazımı kesmek için ansızın üzerime geldi. – Râvî: Yâhud, Peygamber bu tefellete cümlesine benzer bir cümle söyledi, demiştir. -Hemen Allah beni ona karşı muktedir kıldı da, sabaha girdiğiniz zaman hepiniz ona bakasınız diye, mescidin direklerinden birine bağlamak istedim. Fakat kardeşim Süleyman Peygamber’in:
(Rabbi heblî mulken lâ yanbeğî liahadin min ba ‘dî inneke ente l-vahhâb) “O Ey Rabb’im, bana mağfiret et ve bana öyle bir mülk -saltanat-ver ki, o, benden başka hiçbir kimseye lâyık olmasın. Şübhesiz bütün murâdları ihsan eden Sen’sin Sen” (es-sâd:35) kavlini hatırladım”. Râvî Ravh: Rasûlüllah o ifrîti köpek gibi kovdu, dedi
