456 Bize Sufyân (ibn Uyeyne), Yahya (ibn Saîd)’dan; o da Amre (bintu Abdirrahmân)’den; o da Âişe’den tahdîs etti. O şöyle demiştir:
Berîre hürriyetini satın alma yazışması hakkında, yardımını istemek için Âişe’ye geldi. Âişe: Eğer istersen üzerindeki borcun kalanını sahiblerine veririm, velîlik hakkı bana âid olur, dedi Berîre’nin sâhibleri Âişe’ye: İstersen Berîre’ye, üzerindeki borcunun kalanını verirsin, dediler.
Râvî Sufyân ibn Uyeyne bir defa da -bu “Sen Berîre’ye verirsin” ifâdesi yerine- istersen Berîre’yi azâd edersin, velîlik hakkı da bize âid olur dediler, şeklinde söyledi. Rasûlüllah gelince Âişe bu mes’eleyi kendisine hatırlattı. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
“Sen Berîre’yi satın al, sonra azâd et. Velilik hakkı muhakkak surette azâd eden kimseye âiddir” buyurdu. Sonra Rasûlüllah, minber üzerinde kalktı. (Sufyân ibn Uyeyne bir kerre de -kalktı yerine- Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) minber üzerine yükseldi, dedi.) Ve şöyle buyurdu: “Bir takım kimselere ne oluyor ki, onlar Allah’ın Kitâbı’nda bulunmayan bir takım şartları şart koşuyorlar? Her kim Allah’ın Kitâbı’nda bulunmayan (ve ona muhalif olan) bir şartı şart kılarsa, o şartın kendi lehine bir faydası yoktur; öyle yüz şart koşsa da”.
Ve Alî ibnu’l-Medinî şöyle dedi: Yahya ibn Saîd el-Kattân ile Abdulvahhâb, Yahya ibn Saîd el-Ensârî’den; o da Amre’den diye söylediler. Ca’fer ibn Avf ise: Yahya ibn Saîd el-Ensârî’den, o şöyle dedi: Ben Amre’den işittim, O, şöyle dedi: Ben Âişe’den işittim… Dedi. Ve bu hadîsi Mâlik: Yahya’dan; o da Amre’den; Berîre (geldi)… şeklinde rivayet etti, fakat bunda “Peygamber minbere yükseldi” sözünü zikretmedi
