226 Huzeyfe (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben kendimi bildim ki, Peygamber ile beraberce yürüyorduk. Derken Peygamber bir kavmin bir duvar arkasındaki süprüntülüğüne geldi ve herhangi birimizin dikelmesi gibi dikilip bevletti. Ben de ondan uzaklaştım. Kendisi bana işaret etti. Ben de yanına vardım ve bevletmesini bitirinceye kadar topuğunun yanında -yani arkasında- dikeldim.
