216 Bize Cerîr, Mansûr’dan; o da Mucâhid’den; o da İbn Abbâs’tan tahdîs etti. O şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Medine yahut Mekke bağçelerinden bir bağçenin yanından geçti. Derken kabirlerinde azab olunan iki insanın sesini işitti. Peygamber: “Bunlar azab olunuyorlar, hem de azab olunmaları büyük bir şeyi için değildir” buyurduktan sonra, şöyle devam etti: “Evet, onların biri idrarından sakınmazdı, diğeri de koğuculuk ederdi”. Ondan sonra yaprakları soyulmuş bir hurma dalı istedi. Dalı iki parça yaptı. Her birinin kabri üzerine bir parça koydu. Yâ Rasûlallah! Bunu niçin yaptın? denildi. “Bunlar kurumadıkları müddetçe -yahut: kuruyuncaya kadar- onlardan azab hafifletilir” buyurdu.
