104 Bana Leys tahdîs edip şöyle dedi: Bana Saîd el-Makburî, Ebû Şurayh (radıyallahü anh-68)’den tahdîs etti. Ebû Şurayh Huzâî, Amr ibn Saîd ibni’l-Âs’a Mekke’ye Abdullah ibn Zubeyr’e karşı ordular sevkettiği sırada şöyle dedi: Ey Emîr, Mekke fethinin ertesi günü Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın ayağa kalkıp îrâd eylediği bir sözü (yani hutbeyi) sana haber vermekliğime bana izin ver. O hutbeyi şu iki kulağım işitti, kalbim belledi, söyleyeni de söylerken gözlerim gördü: Yüce Allah’a hamd ve sena ettikten sonra, şöyle buyurdu:
“Mekke’yi (tâ evvelden beri) haram eden Allah’tır. Onu haram kılan, insanlar değildir. Bundan dolayı Allah’a ve âhiret gününe îmân eden kimse için Mekke’de ne kan dökmek, ne de bir ağaca balta vurmak halâl olmaz. Şayet Rasûlüllah burada harb etti diye ruhsat tarafına kaçan biri bulunursa, ona: Allah yalnız Rasûl’üne izin vermiştir, size izin vermemiştir, deyiniz. Bana da yalnız bir günün bir saati içinde izin verdi. Ondan sonra bugünkü harâmlığı dünkü harâmhğı derecesine döndü. Bu dediklerimi burada hâzır bulunup şâhid olanlar burada bulunmayanlara (ve müstakbel nesillere) tebliğ etsin”.
Ebû Şurayh’a: Amr ne dedi? diye soruldu. Amr da cevaben: Yâ Ebâ Şurayh, ben senden daha âlimim; Mekke hiçbir âsîyi, zimmetinde kan olan bir kaçağı, firar eden hiçbir hırsızı kurtaramaz, dedi.
