Uzlaştırıcı Ninharsag, erkek kardeşleri Enki ve Enlil’i çağırdı. Marduk cezalandırılmalı ama ölüme izin yok, dedi onlara. İzin verin de sürgün hayatı sürsün Marduk, Dünya üstünde ardıllığı Ninurta’ya teslim etsin! Onun sözleri Enlil’i memnun edip gülümsetti: Ninurta onun oğluydu, Ninurta’nın babasıydı o! Ardıllık ve yaşam arasında seçim yapılacaksa eğer, baba olarak ben ne diyebilirim ki?
Böyle yanıtladı Enki, yüreği sıkıntılıydı. Topraklarımın her bir yanı perişan. Savaşlar sona ermeli; Dumuzi için yas tutmaktayım hala, izin verin de Marduk sürgünde yaşasın! Barış geri gelecek ve Marduk yaşayacaksa eğer, bağlayıcı antlaşmalar yapılmalı, dedi Enlil, Enki’ye. Gök ve yeri bağlayan tüm tesisler yalnızca benim ellerime bırakılmalı. İki darlık diyarının idaresi ise başka bir oğluna verilmeli senin.
Marduk’a sadık İgigiler iniş yerinden vazgeçip terk etmeliler orayı. Geri dönülmez diyara, Ziusudra’nın soyundan hiç kimsenin yerleşmediği bir yere sürgün gitmeli Marduk! Böyle güçlü bir şekilde duyurdu Enlil, kardeşler arasında önde gelen olacağını. Enki de kısmetin elini yüreğiyle kabullendi: Öyle olsun, dedi başını öne eğip. Ekur’un iç kısımlarını yalnızca Ningişzidda biliyor, o diyarın idaresi onda olsun!
