Enki’nin Dünya’da doğan çocukları, dahası bir de Dünyalı ile karşılaşacaklardı. Başka bir dünyanın varlığı Nibiru’ya geldi! Böyle bağırmaktaydı kalabalıklar. Yıkanmaları ve güzel kokulu yağlarla meshedilmeleri için İlabrat’la birlikte saraya götürüldüler. Temiz ve uygun giysiler verildi onlara; Enki’nin sözlerine uyan Adapa yeni giysilerini kuşandı. Saraya doluşmuştu asiller ve kahramanlar, taht odasında toplanmıştı prensler ve danışmanlar.
Taht odasında Kral Anu’nun huzurunda eğildiler; Anu tahtından inip yanaştı. Torunlarım! Torunlarım! Dumuzi’yi kucakladı; Ningişzidda’yı kucakladı. Gözlerinde yaşlarla kucakladı onları, öpüp kokladı. Sağına oturmasını teklif etti Dumuzi’ye; soluna Ningişzidda’yı oturttu. Sonra İlabrat, Dünyalı Adapa’yı sundu Anu’ya. Konuştuklarımızı anlıyor mu, diye sordu kral Anu, İlabrat’a.
Gerçekten de anlıyor; efendi Enki tarafından öğretilmiş ona, diye yanıtladı İlabrat. Gel buraya, dedi Anu, Adapa’ya. Adın nedir, ne iş yaparsın? Adapa öne çıkıp tekrar eğildi: Adapa’dır adım, efendi Enki’nin kuluyum! Adapa bu sözlerle konuştu; konuşması büyük şaşkınlığa yol açtı. Dünya’da şaşılası bir iş başarılmış, dedi Anu.Dünya’da şaşılası bir iş başarılmış, diye ünledi tüm toplananlar.
