Hayranlıkla seyrettiler Ninmah ve Enki yenidoğanları. Nasıl da hızla büyüyüp geliştikleri görülecek şeydi; günler aylara, aylar Dünya yıllarına doğru ilerledi. Adamu ve Ti-amat’ın başka kızları ve oğulları doğana dek ilk doğanlar kendi aralarında üremeye başlamışlardı bile. Nibiru’nun bir şarı bile dolmadan, Dünyalılar kalabalıklaşmaya başladılar. İlkel işçiler anlayışla donanmışlardı; emirleri anlayabiliyorlardı.
Anunnakilerle birlikte olmayı sevmişlerdi; azıcık tayına çok iş çıkartıyorlardı. Tozdan sıcaktan şikayet etmiyorlar, çok güç işler yaparken homurdanmıyorlardı. Abzu’daki Anunnakiler çalışma güçlüğünden kurtulmuşlardı. O yaşamsal altın altıkça Nibiru’ya, Nibiru’nun atmosferi iyileşmekteydi yavaşça. Dünya görevi herkesi memnun ederek ilerliyordu.
