Bozkırların uzun otları arasında garip yaratıklar görülüyordu; dik yürüyor gibiydiler. Enki bunları incelemeye o kadar gömüldü ki Anunnakiler arasında giderek kabaran şeye dikkat bile etmedi. Sorunu ilk gören Ninurta oldu. Bad-Tibira’ya gelen altın cevherleri azalıyordu. Enlil derhal Abzu’ya gönderdi Ninurta’yı. Gidip neler olup bittiğine bakacaktı. Baş subay Ennugi ona kazı yapılan yere dek eşlik etti.
Anunnakilerin şikayetlerini kendi kulaklarıyla duydu. Çekiştiriyorlar, ağlaşıyorlar, kazıları yaparken homurdanıyorlardı. Çekilecek gibi değil bu yük, diyorlardı Ninurta’ya. Ninurta bunu amcası Enki’ye bildirdi. Enlil’i çağıralım, dedi Enki. Enlil de Abzu’ya geldi, kazılan çukurların yakınlarında bir eve yerleşti. Gidip evine Enlil’in cesaretini kıralım, diye bağrıştı madenlerde çalışan kahramanlar.
